Tέρμα γκάζι!
I am perfect. You are an idiot!Είμαι ταχύτερο από σένα. Είμαι πιο δυνατό από σένα. Σίγουρα, θα ζήσω περισσότερο από σένα. Πιστεύεις ότι είσαι το μέλλον. Κάνεις λάθος. Εγώ είμαι το μέλλον. Αν είχα μία ευχή, θα ευχόμουν να ήσουν άνθρωπος. Να ξέρεις πώς οδηγεί ένας άνθρωπος. Να αισθάνεσαι (ποια είναι τα όριά σου). Να ελπίζεις (να γίνεις καλός οδηγός). Να απογοητεύεσαι (από τα λάθη σου στο δρόμο). Να αναρωτιέσαι (πόσο επικίνδυνος είσαι). Να αγαπάς (τους οδηγούς, τους πεζούς, τους μοτοσικλετιστές, τους ποδηλάτες, όλους!)...
Προφανώς, έχετε δει τη διαφήμιση του Johnnie Walker με το θλιμμένο ανδροειδές που έρχεται από το μέλλον για να αποθεώσει το ανθρώπινο είδος στο σύνολό του. Βλέποντας το πανέξυπνο αυτό σποτ (κανένα άλλο στην ιστορία της διαφήμισης δεν έχει «γλείψει» τόσο τον καταναλωτή), αναρωτήθηκα πώς μας βλέπουν τα αυτοκίνητά μας. Τι θα έλεγαν για εμάς, αν είχαν στόμα να μιλήσουν; Κατέληξα ότι δεν έχουν και την καλύτερη γνώμη. Όχι μόνο γιατί τα παίρνουμε του κουτιού, τα ταλαιπωρούμε και μετά τα πετάμε, όχι μόνο επειδή τα γεμίζουμε με καπνό, στάχτες, ψίχουλα, σάλτσες και σκουπίδια, αλλά επειδή και αυτά -αν είχαν, λέμε, ψυχή- κάθε στιγμή τρομάζουν για όλα αυτά που κάποια στιγμή θα γίνουν για εκείνα, και μάλιστα με εκείνα. Θα τα γρατζουνίσουμε, θα τα τρακάρουμε, θα τα στραπατσάρουμε, θα ματώσουμε, θα τραυματιστούμε, θα πεθάνουμε ή θα σκοτώσουμε μέσα από αυτά... Kαι τα άμοιρα δε φταίνε σε τίποτα πλέον. Έτσι, τώρα που μεγάλωσαν και απέκτησαν τεχνητή νοημοσύνη, έρχονται να πάρουν το πάνω χέρι. Και το κάνουν για έναν απλούστατο λόγο. Για να σώσουν το τομάρι μας. Δε μας αφήνουν πλέον να μπλοκάρουμε τους τροχούς τους ή να κάνουμε «μπαντιλίκια», να τραβήξουμε χειρόφρενο (ηλεκτρικό γαρ), μας κράζουν, αν δε φοράμε ζώνη, σβήνουν αυτόματα τη μεγάλη σκάλα, όταν πλησιάζει αυτοκίνητο, κόβουν από μόνα τους, όταν πλησιάζουμε εμείς σε αυτοκίνητο, κάποια ξέρουν ήδη να παρκάρουν, άλλα μας κάνουν μασάζ στα οπίσθια ή διορθώνουν και το τιμόνι, αν ξεφύγουμε από τη λωρίδα μας. Και πού είστε ακόμη! Σε λίγα χρόνια θα μας κάνουν αλκοτέστ πριν πάρουν μπροστά, δε θα ξεκινούν, αν δε φοράμε ζώνη, θα τσεκάρουν τα βλέφαρά μας μήπως νυστάξαμε, θα καταγράφουν σε «μαύρο κουτί» κάθε στιγμή, για να μας δίνουν στοιχεία του ατυχήματος, θα μας καρφώνουν στην Τροχαία, αν περάσουμε με κόκκινο, στη ΔΟΥ, αν δεν έχουμε πληρώσει τα τέλη, και θα «ξεραίνονται», αν ξεχάσουμε τη δόση του δανείου. Για να μην πούμε ότι θα έχουν απηυδήσει τόσο από εμάς, που τελικά θα οδηγούν από μόνα τους. Η τεχνολογία υπάρχει, κάποιες γραφειοκρατικές λεπτομέρειες να λυθούν και τότε να δείτε που το δίπλωμα, ως έγγραφο, θα μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, θα γίνει φετίχ συλλεκτικό που θα μας θυμίζει την εποχή της αυτοκινητικής αθωότητας. Και για όλα αυτά, φίλοι μου, δε θα φταίει η Kομισιόν, οι τεχνοκράτες ή η ρημάδα η κοινωνία, αλλά εμείς οι ίδιοι, που ακόμη δε θα έχουμε μάθει να οδηγούμε σαν άνθρωποι. Στο σύνολό μας, εννοώ, για να μην το πάρετε προσωπικά. Και ας το παραδεχτούμε. Έχουμε δώσει πολλά δικαιώματα οι περισσότεροι να μη μας εκτιμούν και τόσο τα ίδια μας τα αυτοκίνητα.
Να, λοιπόν, πώς θα μπορούσε να τελειώνει το υποτιθέμενο σποτάκι με το αυτοκίνητο (οδικής ασφάλειας ίσως;) στη θέση του ανδροειδούς:
Μπορώ να εξασφαλίσω την αθανασία, γιατί δε φθείρομαι. Μπορείς να εξασφαλίσεις την αθανασία, κάνοντας ένα σημαντικό πράγμα, το μόνο που κάνεις σωστά: συνέχισε να περπατάς. Ηλίθιε!_ Α. Τ.